Incoterms. Wat zijn dit nou precies en welke kies jij?

Wanneer je voor het eerst producten in het buitenland koopt of juist regelmatig zendingen importeert. Je krijgt er vroeg of laat mee te maken: Incoterms. Maar wat zijn deze termen precies en welke moet je kiezen? Daar geven we in deze blog antwoord op! 

Wanneer je internationaal zaken doet is het belangrijk dat er duidelijke afspraken zijn over de verantwoordelijkheden van betrokken partijen. Op die manier weet je precies wie er tijdens het transport van de goederen verantwoordelijk is voor schade of verlies, maar ook wie de douaneformaliteiten of een aanvullende verzekering moet regelen. Hier helpen de Incoterms (International Commercial Terms) bij. Een ander woord voor incoterms is dan ook ‘leveringsvoorwaarden’. 

In totaal zijn er 11 verschillende incoterms. Gelukkig is een aantal daarvan vrij specifiek en wordt er binnen de e-commerce meestal een keuze gemaakt uit 4 veelvoorkomende incoterms. Binnen deze blog nemen we de vier meest gekozen incoterms kort met jou door. Dit zijn: ExWorks, Free on Board, Free Carrier en Delivery Duty Paid. 

EXW (ExWorks)

ExWorks is een van de meest gekozen incoterms en wordt meestal gebruikt voor importzendingen. Voor de verkoper brengt deze term de minste verantwoordelijkheden met zich mee. De leverancier hoeft na productie de goederen alleen klaar te zetten, waarna de koper het transport (maar ook de verzekering en douaneformaliteiten) moet organiseren. De kosten van het transport, maar ook de risico’s tijdens het transport zijn voor de koper. De verantwoordelijk van de koper begint bij het afhalen van de goederen, die de goederen dan ook zelf moet inladen.

Free Carrier (FCA) 

In tegenstelling tot ExWork brengt Free Carrier al iets meer verantwoordelijkheid voor de verkoper met zich mee. Koper en verkoper spreken een plaats af voor het aanleveren van de goederen. In veel gevallen is dit een warehouse van de forwarder die door de koper is ingeschakeld. Vanaf dat moment draagt de koper alle kosten en risico’s. Wel is de verkoper verantwoordelijk voor het uitklaren van de goederen. 

FOB (Free on Board)

Een ander veel gekozen term is Free on Board. Deze wordt veel gebruikt voor zeevracht, waarbij de verkoper het risico van verlies en schade draagt totdat de goederen worden afgeleverd aan boord van het schip. De verkoper is hierbij verantwoordelijk voor het opstellen van de uitvoeraangifte. De verantwoordelijkheid van de koper begint wanneer de goederen aan boord van het schip zijn. 

DDP (Deliverd Duty Paid)

Kortgezegd betaalt de verkoper bij DDP alle kosten. Deze term wordt vaak aangeboden door Chinese leveranciers. De verkoper verzorgd het volledige transport tot aan de plaats van bestemming, waarbij de verkoper verantwoordelijk is voor schade en verlies tijdens het transport. Daarnaast is de verkoper ook verantwoordelijk voor het betalen van de invoerrechten en eventuele BTW. Dat laatste zorgt ervoor dat deze incoterm aantrekkelijk klinkt, maar in de praktijk zijn er wel nadelen. Doordat bijna alle kosten voor de verkopende partij zijn, heeft de koper weinig transparantie. Daarnaast is het lastig om btw die door de verkoper is voorgeschoten, als koper terug te vragen bij de belastingaangifte.   

Welke incoterm je ook kiest, het is altijd belangrijk om heldere afspraken te maken met de leverancier en forwarder. Het kiezen van de juiste incoterm kan discussie achteraf voorkomen. Omdat de vervoerder tijdens het transport maar beperkt aansprakelijk is, is het goed om als koper na te denken over een aanvullende transportverzekering. Dit kan vaak bij de betreffende forwarder.

Mocht je naar aanleiding van deze blog vragen hebben? Neem dan contact op met een van de InXpress shipping experts!